In het Huis van Compassie hebben we twee drukbezochte maaltijden gehad, die met de Ramadan te maken hadden. Onlangs is de islamitische vastenmaand geweest, waarin men overdag niet eet. Dan wordt er na zonsondergang gegeten. Vrijdag 1 juni was er zo’n Iftar-maaltijd. Deze werd verzorgd door de Sudanese vereniging Elbeyet Elsoedani.
Rond kwart voor tien werd via de stand van de maan, heel precies gekeken hoe laat we mochten beginnen met eten en drinken van zoete dranken. Dit werd ingeluid met indrukwekkend gezang.
Elmoiz Elnour vertelde ons over Sudan en de islamitische gebruiken daar. Tijdens de vastentijd staat men extra stil bij arme mensen die niet goed te eten hebben. Er waren mensen uit verschillende culturen aanwezig. Vanuit de Turkse gemeenschap werd uitgelegd, dat je niet alleen met je lichaam vast, maar met je hele wil en zijn. Het brengt je dichter bij Allah. Fransiscaan Eduard Metz legde uit hoe het vasten in het Christendom in wordt gevuld en in zijn
gemeenschap in het bijzonder. En hij had het over het boek Clara’s bron, waarin duurzame seizoensgebonden recepten staan. Pieter Poels gaf aan dat zijn gezin de bewuste keuze
heeft gemaakt om vegetarisch en biologisch te eten.
Het was even spannend of het gezien de stand van de maan ook echt op die dag zou vallen, maar vrijdag 15 juni hebben we het Suikerfeest, het einde van de Ramadan, gevierd met
een heerlijke maaltijd, bereid door Syrische vrouwen. De dochter van een bezoekster had voor haar opleiding een filmpje gemaakt, waarin we konden zien dat mensen in Nederland al best wel iets weten van Ramadan. En wij kregen er nog meer informatie over.
Te gast was vereniging Shamuna, die Syriërs ondersteunt in Nijmegen en bruggen bouwt tussen hen en andere Nederlanders. Loubna Alsayed gaf een boeiende presentatie over Ramadan in de Syrische cultuur en over het Suikerfeest. Het breken van de vasten duurt drie dagen, waarvan de eerste dag met familie wordt door gebracht, ook worden familiegraven bezocht en krijgen kinderen geld en nieuwe kleren. Het is wel anders om hier de Ramadan te beleven dan in het
geboorteland, waar iedereen er rekening mee houdt, zoals in ons land met kerstdagen. Het heet niet voor niks Suikerfeest, dus we hadden volop lekkernijen en er waren gasten die zelfgebakken zoetigheden hadden mee gebracht. Na een welgemeend ‘Eid Mubarak’ (gefeliciteerd met Suikerfeest) hebben we heerlijk gegeten met elkaar.