Dit was een avond vol verrassingen. Er waren bekende gezichten en er waren nieuwe gezichten. Deze vrijdag was de eerste dag dat ’t zo warm was. Toen de avond begon was het nog licht buiten, de gordijnen waren nog open. Er was een vol programma. De kinderen werden opgevangen door Wieke die met ze ging knutselen. Salih Akbucak begon met muziek die hij gemaakt heeft bij een tekst van Ferdi Tayfur. Melodieuze synthesizer muziek. Klagend bij vlagen. De intensiteit van de voordracht maakte benieuwd naar waar deze muziek over gaat. Bij het tweede opzwepende lied was er spontaan geklap. Toen betrad Wim van Boxtel het podium. Een nieuw gezicht. Hij schrijft al 15 jaar. Veel dagboeken. Hij drukt veel uit op het papier. Het gedicht dat hij voordroeg is een loflied op de jeugd ,,Tante Zessie”. Daarna volgde ,,De Verliefde Bandiet”. Het begon zo: Wie is er schelmser dan de verliefde bandiet ? Twee mooie vrolijke teksten. Daarna zongen drie Arabische meisjes Sara, Hannah en Marah een lied over een konijn. Ze werden begeleid door spontaan geklap. Hierna droeg Kees Waardenburg het gedicht ,, Het kind en ik” van Martinus Nijhoff voor. Daarna zong de Arabische moeder Shaza met 2 dochtertjes een lied van de Libanese zangeres Fairouz . Toen was het pauze. Na de pauze was er het optreden van Anthoon Budel, de huisdichter van het Huis van Compassie. Hij droeg twee poëtische overwegingen voor met als titel ,,Stilte” en ,,God zoeken in jezelf “. Hierna zong Daoud uit Eritrea a capella een bij vlagen Afrikaans klinkend lied over liefde. Hij kreeg een flink applaus voor dit mooie lied. Vervolgens betrad de verhalenvertelster Joke die we kennen van vorige keren het podium. Uit haar hoofd vertelde ze een Russische sprookje over een arme vader en moeder en één zoon. Deze zoon wist zich door zijn wonderbaarlijke en onweerstaanbare fluitspel uit allerlei situaties te redden zodat het verhaal goed afliep. Daarna kwamen er 7 Arabische kinderen samen met Shaza voor een lied op het podium.Het laatste lied van de avond werd gezongen door Shaza en ging over de liefde. Er kwam het woord Habibi, schatje in voor. Inmiddels was het donker geworden buiten. Iedereen die had opgetreden werd nog even op het podium genodigd en kreeg een prachtige witte roos als besluit van een afwisselende avond.
